Tlen cz. 5

Można kolejno łączyć to ciało z tlenom i rozkładać i teoretycznie powinno by to trwać do nieskończoności. Lecz po kilkukrotnym ogrzaniu tlenek baru traci pierwotną swoje dziurkowatość i przeto powietrze nie może go przenikać. Podobnie zachowuje się nadmanganian potasu: ogrzany w parze wodnej wydziela tlen i pozostawia mieszaninę tlenku manganu i tz. wódziami potasu, która znowu przez ogrzanie w suchym powietrzu przechodzi w pierwotny nadmanganian potasu.

Tlen, podobnie jak wiele innych gazów, zbieramy w odpowiednio urządzonych zbiornikach (zwanych niekiedy gazometrami). Zbiorniki podobne napełniamy naprzód wodą, którą następnie rugujemy gazem. Dla wydobycia gazu postępujemy odwrotnie.

Tlen ma znak O (oxygeniuin), jest gazom bezbarwnym, bez zapachu i smaku. 100 obj. wody (w norm. war.) rozpuszcza w sobie około 4 obj. tego gazu. Należy on do gazów, które się trudno skraplają. Jest cokolwiek cięższy od powietrza (1,10563 raza) a 16 (ściślej 15,88) razy cięższy od wodoru.