Nauka chemii cz. 7

Ilość znanych postaci krystalicznych jest prawie nieskończenie wielka, lecz zastanawiając, się nad własnościami ich osi, spostrzeżono, że wszystkie kryształy mogą być odniesiono do niewielkiej liczby zasadniczych typów czyli form głównych. Wszystkie kryształy, odnoszące się do jednego typu, stanowią jeden układ czyli szereg (system) krystaliczny.

Szczegółowym opisałem postaci krystalicznych zajmuje się osobna gałązka nauk przyrodzonych, zwana krystalografią, która bywa często wykładana przy mineralogii jako nauka pomocnicza.

Ażeby pewne ciało stałe mogło przyjąć postać krystaliczną, cząstki jego muszą mieć zupełną swobodę układania się w przestrzeni. Ponieważ zaś fizyka uczy nas, że cząstki ciała stałego mają  tylko bardzo ograniczoną swobodę ruchów, albowiem ich wzajemne przyciąganie się jest bardzo znaczne, przez to dla przyjęcia postaci krystalicznej te ciała muszą być przeprowadzone w inny stan skupienia, to jest w ciekły albo gazowy. Wielka liczba ciał stałych przez działanie ciepła zmienia swój stan skupienia na ciekły; w ogóle można powiedzieć, że wszystkie ciała stałe, które pod wpływem ciepła nie doświadczają przemian chemicznych, ulegają tej zmianie, czyli topią się. Z drugiej strony, ciała stałe, zetknięte z cieczami, rozpuszczają się w nich, to jest ich cząstki oddzielają się jedne od drugich i mieszają się z cząstkami cieczy, dając jednolite ciało ciekłe, zwane roztworem.