admin Archive
Rozmieszczenie elektryczności. Elektryczność rozmieszcza się zawsze tylko na powierzchni ciała; w węższym końcu ciała bardziej, niż w szerokim; z ostrych końców łatwo spływa, tak, że ciało, mające być na elektryzowane, nie powinno posiadać ostrych występów, kantów itp.;
Natężenie elektryczności. Pocierając lak dłużej, elektryzujemy go silniej, czyli dajemy mu większą ilość elektryczności; tak samo można i przez zetknięcie z ciałem naelektryzowanym udzielić innemu ciału większej lub mniejszej ilości elektryczności. Ilość elektryczności w ciele nazywamy to
Z chwilą, gdy lak przyciągnął kulkę i udzielił jej części swej elektryczności, oba te ciała posiadają elektryczność jednakową, a więc się odpychają; tak samo, gdy szkło udzieli swej elektryczności lekkiemu ciału, ostatnie zostaje odepchnięte. Gdy kuleczce jednego
Udzielanie elektryczności. Jeżeli do kulki wahadła elektrycznego, przyciągniętej, a następnie odepchniętej przez naelektryzowany lak, czy inne ciało, zbliżymy inne podobne wahadło elektryczne, usunąwszy lak, to ta druga kulka zostaje również przez pierwszą przyciągnięta, a następnie odepchnięta. Widocznie
Elektryczność wywołana tarciem. Jeżeli lak, używany do pieczętowania listów, potrzemy gałgankiem wełnianym i zbliżymy go do małych kawałeczków papieru lub do kuleczki z rdzenia bzu czarnego, zawieszonej na nitce jedwabnej, albo do innego ciała lekkiego, zobaczymy, że
Jak magnes przyciąga żelazo, tak i odwrotnie, żelazo przyciąga magnes. To wzajemne działanie odbywa się już, stosownie do siły magnetyzmu, z pewnej odległości; działanie na odległość nazywamy działaniem przez wpływ, czyli indukcję. Indukcja magnetyczna działa przez powietrze,
Gdy sztabkę czy igłę magnetyczną zawiesimy pośrodku poziomo, utrzymuje się ona ściśle w kierunku poziomym, równolegle do poziomu ziemi, tylko na równiku kuli ziemskiej, zwrócona jednym biegunem ku północy, drugim — ku południowi; w miarę, jak z
Jeżeli, przywiązawszy do środka mn, sztabki magnetycznej nitkę, lub podparłszy magnes pośrodku ostrzem, zawiesimy go swobodnie w kierunku poziomym, to po kilku obrotach, lub ruchach wahadłowych, przyjmie każdy magnes taki kierunek, że jeden jego biegun, i to
Jeżeli magnes włożymy do opiłek żelaznych, przylgną One do jego końców, po środku zostaje magnes od nich wolny. Końce magneta nazywamy jego biegunami; w nich głównie skupia się magnetyzm; po środku zaś magnes zachowuje się obojętnie. Kawałek
W niektórych miejscowościach górzystych, znajdujemy minerał, będący rudą żelazną (żelaziakiem), zwany magnetytem:, mający własność przyciągania do siebie małych kawałków żelaza lub stali. Gdy tym minerałem, zwanym przez fizyków magnesem naturalnym, pocieramy sztabę stalową, trąc ją ciągle w
