Związek bromu z wodorem

Bromowodór czyli kwas bromowodorowy. Wodór z bromem trudniej się łączy, niż z chlorom, a to tak dalece, że światło już jest niewystarczającą siłą do wywołania związku i dopiero wyższa temperatura jego powstanie. Jeżeli strumień wodoru przechodzi przez brom to para tego pierwiastku miesza się z wodorem, a podobna mieszanina zapalona wytwarza bromowodór; temperatura płomienia jest jednak dostatecznie wysoka do rozłożenia wytworzonego bromowodoru na jego pierwiastki i dlatego ponad płomieniem wspomnianej mieszaniny unoszą się kłęby białej pary, świadczącej o obecności bromowodoru, dymiącego w powietrzu oraz brunatnej – która jest bromem, powstałym przez rozkład bromowodoru. Dla otrzymania czystego bromowodoru posługujemy się związkiem bromu z fosforem, który pod działaniem wody ulega podwójnemu rozkładowi; sposób ten będzie wspomniany, gdy mówić będziemy o związkach fosforu.

Bromowodór jest we wszystkich względach podobny do chlorowodoru. Różnicę stanowi inny c. wł., wynoszący 40,5 w porównaniu z wodorem, oraz mniejsza trwałość. Jeżeli bromowodór mieszamy z chlorem, to następuje zjawisko podstawienia.