Zmiana stanu skupienia ciał cz. 10

Para nasycona. Pewna dana przestrzeń może przy danej temperaturze zawierać tylko pewną, określoną ilość pary; np. jeżeli woda w kotle ma temp. 100° C. wówczas 1 decymetr sześcienny przestrzeni nad wodą zawiera zawsze 0,6 gramów pary; w temp. zaś + 165° (co odpowiada 7 atm. prężności pary), każdy decymetr sześcienny w kotle nad wodą zawierać będzie zawsze 3,77 gramów pary i t. d. Ilość pary, zawartej w danej przestrzeni nad wodą w kotle, jest tym większą, im wyższą jest temperatura wody. Jeżeli dana przestrzeń zawiera już tyle pary, ile w danej temperaturze zawierać może, to parę taką nazywamy parą nasyconą. Przestrzeń przez nią zajęta nie może już z wody otrzymać więcej pary, dopóki nie podniesiemy temperatury wody.

Jeżeli zaś dana przestrzeń zawiera pary mniej, niż w jej danej temperaturze mieć winna, to parę taką nazywamy parą nienasyconą albo przegrzaną (gdyż posiada temperaturę wyższą, niż dana jej ilość w tej przestrzeni mieć winna). Para nasycona zajmuje przy normalnym ciśnieniu atmosferycznym (760 mm), około 1200 razy większą przestrzeń, aniżeli ta ilość wody, z której ta para powstała. W miarę wzrastania temperatury, zwiększa się ilość pary w danej przestrzeni, a więc zwiększa się i jej prężność.